Poef! En je bent 30

Zonder enige waarschuwing werd ik enkele weken geleden wakker en was ik 30. Ook kwam ik tot de nogal lullige conclusie dat ik al 25 weken geen blogs geschreven had. Nou ja, er werd mij medegedeeld dat het 25 weken geleden was en dat daar maar eens verandering in moest komen. De waarheid, net als ineens 30 zijn, is hard soms. Waar te beginnen na 25 weken? Bij het begin? Ik weet niet zo goed waar dat dan is. Laat ik maar eens uitleggen waarom ik lang niks heb geschreven en dan zien we daarna wel verder goed?

Nederlands bier voor mijn verjaardag.

In Australië ben ik in de lente jarig.

Er gebeurde even heel veel maar ook eigenlijk helemaal niks

Vanaf januari tot eind juli heb ik in Melbourne gewoond. Melbourne is een waanzinnige stad vol met leuke barren en toffe restaurants en ik heb er hele leuke vriendschappen aan over gehouden. Ook heb ik er leren cocktails maken wat ik een ontzettend toffe hobby vind. Vanaf eind januari werkte ik in een veel te hip, veel te instagramwaardig, veel te roze dumpling restaurant. Op mijn proefdag stelde ik mijzelf voor aan mijn lange, nogal aantrekkelijke, collega uit Nieuw – Zeeland, Cameron en dit lieve lezers is waar mijn tijd in Melbourne ineens een andere wending nam. Ja ik was gelijk wel onder de indruk, maar Cameron was verlegen en achteraf gezien totaal blind voor mijn niet heel erg subtiele flirtpogingen. Na weken zoeken naar een excuus om eens iets met deze knappe man te gaan drinken, kwam er een eerste kus en was ik stiekem aan het daten met mijn collega. Nou ja stiekem, blijkbaar was het hele bedrijf binnen een week op de hoogte.  Ik zal je alle heel erg schattige zoetsappige details besparen maar na een paar weken had ik dan toch echt heuse verkering met Cameron. Samen op avontuur, dat is toch wel wat anders dan in mijn eentje mijn nieuwe stad verkennen. Samen verkenden we stukjes van mijn nieuwe thuisstaat Victoria rondom Melbourne op onze vrije dagen. Samen kwamen we tot de conclusie dat ons werk heel stom was en zo namen we vlak na elkaar ontslag. Een goede maar misschien ietwat haastig genomen beslissing want ik was als snel geldloos en dus ook dakloos want hoe gezellig mijn hostel ook was, het was zeker niet gratis. En met nog ongeveer 200 euro op zak had ik niet echt een andere optie dan binnen 2 maanden  bij mijn nieuwe geliefde in te trekken. Ik weet niet of het per sé heel erg slim is om als je elkaar net leert kennen te gaan samenwonen maar eigenlijk werkte het wel. Ik kon goed overweg met zijn huisgenoten die begrepen dat ik niet echt een andere keuze had en zo woonde ik ineens met drie Aussies, 1 vriendje uit Nieuw Zeeland, één hagedis, één hond en 4 katten samen. Het idee was dat dit tijdelijk zou zijn en in het begin zocht ik echt nog wel naar eigen woonruimte maar het was al snel duidelijk dat de winter was begonnen en dat ik gewoon niet genoeg verdiende om huur te kunnen betalen. En zodoende bleven we samenwonen. Misschien ging het allemaal wel heel snel maar het was ook al vrij snel duidelijk dat het echt serieus raak was. Zo besloot Cameron al snel zijn reis voor die winter (onze zomer) naar Zuid Amerika te cancelen om met mij in augustus mee naar Nederland te gaan en dus al mijn vrienden en familie te bezoeken. En dat is ook precies hoe het is gegaan.

Cameron’s eerste Koningsdag in Melbourne

Oké oké Talitha we begrijpen het, je hebt verkering maar dat is niet echt een goede reden om gelijk niks meer van je te laten horen!!

Nee, ben ik met je eens maar de waarheid is dat ik gewoon niet zo veel te vertellen had over mijn tijd in Melbourne en toen de verkering nog pril was wilde ik het graag voor mezelf houden. Ik maakte zonder Cameron niet zoveel mee en dan is het lastig verhaaltjes tikken. En toen gingen we naar Nederland. Daar heb ik op zich best wat over te vertellen maar dat bewaar ik nog even voor een volgende blog. En na Nederland hebben we een periode van een aantal weken werk gezocht rondom Brisbane. Niet bepaald een periode waarin ik veel te  vertellen had en ik had ook nog best wel heimwee naar Nederland zo vlak na terugkomst in Australië. Maar we vonden uiteindelijk werk, ver van de bewoonde wereld, in het Australische regenwoud, op een berg in de Bunya mountains. En dat is vanwaar ik mijn verhaal nu vertel. We wonen inmiddels alweer 2 maanden in een nationaal park waar we met 2 andere backpackers en een paar locals een restaurant en whiskeybar runnen en waar ik soms ook de motelkamers schoonmaak. We verdienen goed en sparen voor een volgende reis maar inmiddels hebben we ook een auto gekocht, een rode Subaru Forester genaamd Clifford. We proberen op onze vrije dagen delen van Southern Queensland te ontdekken met Clifford. Het leven is goed hier, saai soms, maar we focussen ons op ons doel en dat is een roadtrip van brisbane naar Perth, East Coast en West Coast volgend jaar. En daarna? Nieuw Zeeland, het lijkt erop dat mijn ontmoeting met Cameron dus niet tot het einde van mijn reis heeft geleid, maar wel het begin van een reis niet langer in mijn eentje en dat is anders maar ook best wel gezellig.

Mijn dertigste verjaardag vierden we in Noosa, Queensland

Noosa National park, Queensland

Foto van een trip naar Rainbow beach, Queensland

Ik met Clifford.